- Eén rit, de klok stopt nooit, als renners kies je waar en wanneer ze enige rust neemt.
- Geen enkele vorm van ondersteuning is toegelaten: je gebruikt alleen wat je kan meenemen of wat je onderweg koopt.
- Je bepaalt zelf je route en onderweg zijn er 4 controleplaatsen waar je langs moet.
De sfeer bij de start was buitengewoon en dat kwam natuurlijk door het grote aantal deelnemers én supporters. De eerste kilometers verliepen dan ook wat chaotisch en het was pas heel wat later, toen ik letterlijk alleen aan het rijden was dat ik me echt kon concentreren op het fietsen. De eerste nachtelijke uren was ik op gekend terrein. Ik kon dus een mooie progressie maken en ook daarna kon ik de haltes om te eten of voor wat dan ook tot een minimum beperken. Tegen de avond, ik was op zowat 20 km van Check Point 1: Clermont-Ferrand, leek het verdacht dat ik de Puy de Dôme nog niet zag. Hoe dat kwam werd al snel duidelijk: een enorme regenbui waar je liever niet in belandt… Na een paar minuten stond er letterlijk 5 cm water op de weg en er leek niet meteen beterschap op komst. Ik wachtte een kwartiertje onder een brug maar daar was het bijna even erg, zodat gewoon verder fietsen de meest logische oplossing was. Pas na het openbreken van het wolkendek zag ik CP1 liggen. Even voor 22 uur passeerde ik de controle in Clermont-Ferrand en om 23.23 uur kreeg ik mijn stempel op de Col de Ceyssat, één van de verplichte cols. Ik was dus bijna 26 uur onderweg geweest voor 670KM, bijna non-stop, er moest natuurlijk gedoseerd worden want de weg was nog lang… tijd dus voor wat rust. Hotels genoeg in Clermont-Ferrand, ik kon niet weerstaan aan de verleiding om er één uit te kiezen waar ik dan een 3-tal uur ging slapen.